'Dames en heren, over enkele minuten, station Groningen. Groningen. Station Groningen.'
Na in de trein nog even te zijn weggedommeld, ben ik ben op slag klaarwakker en voel ik een lichte spanning in mijn onderbuik. Ondanks dat ik heel veel zin heb in deze ochtend, ben ook een klein beetje zenuwachtig. Niet eens zo zeer voor het twintigtal ogen dat mij straks aandachtig zal observeren of voor de kankervragen die ik straks naar me toe geslingerd zal krijgen, maar ik ben vooral zenuwachtig of ik mijn rol wel goed zal vervullen. Wat als ik iets verkeerds of teveel zeg en daarmee het spel verpest?
Meer over Blog: Jong & Kanker 2